Ey nefis!
Nasihat etmeye, nutuklar irad etmeye...alışmışsın. Ki nasihate kapalı kalman, en ibret-amiz vakalardan bile ders almaman bundan. Öyle ya, sikkeyi sen basacak, turrayı da sen keseceksin. Senin olduğun mekanlarda söz de senin saz da senin olacak. Biri konuşacaksa eğer, söze desturu da senden alacak.
Hele bir iki şiir okuyup da işi yine vatanmilletsakarya vadilerine bağladın mı, halkı mest u hayran edersin ya; vallahi tam 10 numara iş olur. Lafı gediğine koyan, hikmet-feşan beyanlarda bulunan, sükutunda bile nice yüz bin hikmetler südur eden, maşallah yek-pare edeb bi-temamiha adab nümunesi sensin sen.
Güya ki pek de mütevazisin. Süreta, alçakgönüllü olmayı iyi beceriyorsun...Halk içinde, estağfirullah yatırımlı kendini sigaya çekmelerin maşallah pek de profesyonel. Peki ama bütün bu mahviyetkar teyatrelliklerine rağmen, şu dudak burun bükmene yansıyan tekebbürlü hallerini ne yapacaksın. İnsanların ardı sıra iri iri konuşmaların, önün ardın gözetmeden yave kesmelerin...Halbuki yapıp ettiğin sadece idare-i kelam ve dahi idare-i maslahat azizim. De...nereye kadar!..
Güya ki pek bir hakperestsin..konuyla ilgili ayetler ve hadislerin hepsi ezberinde azizim. Muhakkak bir kaç kelam-ı kibar ve hikayeyle de süslersin ezberlediğin pend-nameni...Sanırsın ki, bir sohbetle işleri hallediverdin, cihanları fetheyleyiverdin... Şimdi gelsin sıradaki fütuhat!...
Hakikat şu ki, dar mahbeslerinde nefsinin tüketmektesin hayatı. Dünyayı bilmem kaç kere devr-i alem de etsen, Çin'e Maçin'e de gitsen...batnında taşıdığın zulümatlı bir nefsin var, aşamamışlığın, ezikliğin, sıkıştırılmışlığın... var; yakanı bırakmayan. Hani damarına basıldığında için içine sığmayan şu emmare nefsin! Unutmasın ki, ölümün nefesi kol gezmede.
O zaman...Gel, tevazü ambalajlı tekebbürünü, ene'ni terbiye et Allah aşkına! Ta ki vakt-i merhununu bulunca bir yanardağ gibi patlayıp milletin başına daha fazla olmasın bela. Bilsen bundan ne çok irkiliyorum... ey nefsim.Unutma ki, ölümün nefesi kol gezmedi..şu anda.
No comments:
Post a Comment