Irrasyonel kurgularla, algisal yanilsamalrla, gunbegun besledigimiz onyargilarimizla yaklasiyoruz birbirmize...
Bazen bir Don Kisot metafor oluyor gercekleri daha iyi anlamamiza; bazen de hashasi vesair gibi en yersiz temihlere sariliyoruz hirsla..
Butun bu tesbihler , musebbehler...bizi gerceklerden uzaklastiriyor; hakikat ile aramiza duvarlar, surlar oruyoruz.
Siyasetin gozu kor.
Hayali hakikat, hakikati de muhal gosteriyor.
Karsi(!) cephedeki melegi seytan, bu cephedeki seytani da melek gosteriyor.
Her ne kadar, bazi insanlari diledikce ve okudukca, insaniyetimden derin bir utanc duysam da; hakikatin yine de tam da benim savundugum seyin olmayabilecegi ihtimalini de her zaman yedegimde tutuyorum..
No comments:
Post a Comment